Verwelkomd door krijsende kraaien die neerdalen in kale bomen Dode takken met de potentie van leven Zwarte vleugels in ijle lucht omarmen de wreedheid van een uitzichtloos bestaan Beton en karton Geïmproviseerde kachel – gevijnsde warmte Schril contrast met de donkere diepte in gitzwarte ogen Niet te peilen schoonheid van een verloren bestaan Hoewel alles nieuw is Voelt het vertrouwd.
Oude fabriek, vervallen glorie koude loods met gaten een inham – een huis wit plastic – een deur en ramen geen bed, wel karton vlammen in een ton die niet reiken aan de warmte in de harten van de mensen die hier beschutting zoeken Een warmte die wij niet geven want met karton, een ton en gaten kan jij leven?
“Fucking Serbia” Natzwarte ogen boven je zwartnatte sjaal -met goud doorweven Je elleboog kapot en vuil Negentien Negen tien Wie weg is is gezien. M.
De ervaring van vandaag laat ons een diepe indruk na. We waren er nochtans op voorbereid. We hoorden al vele verhalen, gingen al naar Duinkerke, ontmoetten al enkele changemakers … maar vandaag bleek dat beleven anders is dan weten. Op wat we vandaag voelden, konden we nooit volledig voorbereid zijn. De ontmoeting met mensen in mensonterende omstandigheden gaat recht naar ons hart. De site van een oud fabrieksgebouw in Sid (Servië), is de laatste plek waar wij verwacht hadden hoop…